Home                Szkolenia                 Mapa               Artykuły              Statut                   Linki

 Artykuły, publikacje...

Wywiad zamieszczony w gazecie NOWY KURIER POWIATOWY

Agnieszka Rapak zajmująca się zawodowo grafologią zdradziła nam tajniki swojej pracy oraz starała się wytłumaczyć, czym naprawdę jest wspomniana grafologia!?

•          Co to jest grafologia?

Grafologia to dziedzina wiedzy pozwalająca rozpoznać osobowość człowieka na podstawie pisma odręcznego. Bazuje na stwierdzeniu, że pismo człowieka jest niepowtarzalne i silnie zindywidualizowane. Tak jak nie ma dwóch identycznych osób o takich samych liniach papilarnych, tak nie ma dwóch identycznych charakterów pisma. Wynika to z indywidualności psychicznej. Można, zatem łatwo wytłumaczyć, dlaczego tak wielką wagę przykłada się do składania własnoręcznych podpisów pod każdym dokumentem.

Grafolog ocenia przede wszystkim całościowy charakter rękopisu a w tym sposób. rozmieszczenia tekstu na arkuszu. Rozważa również obraz ruchu, siłę nacisku, wielkość, pochyłość, stopień czytelności i wiele innych cech pisma.

•          Od jakiego czasu zajmuje się Pani tego typu analizą?

Można powiedzieć, że już ponad 10 lat badam pismo. Już jako nastolatka zetknęłam się z grafologią. Było to przypadkowe spotkanie, jednak grafologia stała się od tamtej pory moją pasją, którą co dnia pielęgnowałam. Już w szkole średniej znana byłam jako psychografolog a szkolni koledzy "zamęczali" mnie prośbami o zbadanie ich pisma.

•           Co można wyczytać z pisma ręcznego?

Może lepiej zapytać, czego nie można wyczytać? Nie można wyczytać przyszłości, ponieważ nie jest to żadne wróżenie. Nasze pismo jest jakby zapisem EKG - to, co dzieje się wewnątrz nas przelewa długopis na papier. Jeśli człowiek jest pewny siebie, przebojowy jego pismo również jest takie. Mówiąc pokrótce dzięki zbadaniu pisma możemy poznać wady i zalety piszącego. Pozna-my również uczucia, jakie towarzyszą piszącemu, mogą to być np. stany depresyjne, lękowe itd.

•          Czy grafologia jest w stanie zbadać predyspozycje zawodowe pracownika?

Owszem jest to możliwe. Do predyspozycji zawodowych zaliczają się ogólne uzdolnienia oraz umiejętności człowieka. Z pisma można wyczytać czy ktoś jest odpowiedzialny, stateczny, komunikatywny, życzliwy, kreatywny, dokładny, solidny, nieuczciwy, niedbały, odporny na stres, ambitny itd. Grafologia pozwala wytypować osoby najlepiej nadające się na określone stanowisko, dlatego pracodawcy, szczególnie ci zachodni, chętnie korzystają z porad grafologa.

•           Dużo osób zwraca się do pani z prośbą o taką analizę?

Ponieważ w Polsce grafologia jest mało znana nieliczni wiedzą jak ją można wykorzystać.
Ludzie na ogół nie zdają sobie sprawy, że jest pomocna przy wyborze kandydata na męża, na
pracownika, w problemach małżeńskich, w problemach z dziećmi itd. W związku z tym
nieliczna grupa zwraca się do mnie z prośbą o taką usługę, ale grono to z dnia na dzień się po-
większa.          

MaGi

Co to jest psychografologia? 

Od wieków ludzie szukają sposobów na odkrycie tajników duszy drugiego człowieka. Wymyślili więc chiromancję – czytanie z dłoni, psychofizjonomikę – czytanie z rysów twarzy, frenologię – czytanie z kształtu głowy, numerologię, astrologię i inne techniki. Większość z nich traktowana jest obecnie jako nienaukowe pomysły, a funkcję badania i oceny ludzkiego wnętrza w całości przejęła psychologia.

Jedną z nielicznych metod, która jest wykorzystywana w diagnozie psychologicznej jest grafologia, czyli umiejętność analizy osobowości człowieka na podstawie charakteru jego pisma. Na to szczególne podejście grafologia, a właściwie psychografologia, zasłużyła sobie dużym podobieństwem do wielu testów projekcyjnych stosowanych z powodzeniem przez psychologów. Na dobrą sprawę podstawowe zasady, na których opiera się analiza pisma nie odbiegają wiele od podłoża takich badań, jak „Rysunek drzewa” czy „Rysunek domu”. Tak zwana psychoprzestrzeń intersubiektywna funkcjonuje we wszystkich testach, w mowie ciała, w wyglądzie, w wypowiedzi i oczywiście również w piśmie.

Kiedy próbujemy zastanowić się, jak stawiane przez nas litery pokazują nasze wnętrze, warto pomyśleć o próbce pisma, jak o obrazie człowieka. Działa to nieco podobnie jak np. wygląd i gest. Jeśli staniemy w ruchliwym punkcie miasta i zaczniemy obserwować przechodzących ludzi, zauważymy z pewnością, że różnią się od siebie tym, co mają na sobie i tym, jak się poruszają. Ktoś kroczy dumnie w eleganckim garniturze, ktoś inny drepcze ubrany w całości na czarno, ktoś biegnie pospiesznie w niedbałym sportowym odzieniu, ktoś inny człapie noga za nogą w poplamionej i niemodnej sukience.

Podobne wrażenia odczujemy, kiedy rozłożymy przed sobą kartki zapisane przez różne osoby. Jeden tekst wyda nam się staranny, regularny, inny chaotyczny i rozedrgany, jeszcze inny puszy się ozdobnymi, artystycznymi zawijaskami, kolejny jest drobny, nieczytelny, jakby próbował chować się przed światem. I dokładnie tacy są ludzie, którzy te kartki zapisali.

Osoba pisząca starannie, pismem regularnym jest uporządkowana, etyczna, zdyscyplinowana. Pismo nieregularne, rozchwiane świadczy o impulsywności, chwiejności, indywidualizmie i niechęci do wszelkich norm i konwenansów. Jeśli tekst jest drobniutki, prawie niewidoczny, to jego autor też nie chce być zauważany. To nieśmiała, skromna, lękliwa osoba, która niechętnie się wychyla ze swojego kącika. Jest wręcz przeciwnie, kiedy litery są ogromne i pełne rozmachu, wówczas możemy być pewni, że ten kto je stawiał, to człowiek ambitny, śmiały, autorytarny, czujący potrzebę zdobycia rozgłosu.

Idąc dalej tym torem, wyobraźmy sobie teraz osobę, która ma w sobie pełno energii i chęci do działania. Bez wątpienia jej ruchy są pełne dynamiki, a chód mocny i pospieszny. Kiedy idzie, zapewne pochyla się lekko do przodu. Takie też będzie jej pismo: mocne i lekko pochylone do przodu. Ludzie ciekawi życia, witalni i otwarci na nowości z reguły pochylają pismo w prawo, jakby spieszyli się zobaczyć i przeżyć jak najwięcej. Jeśli ponadto umieją cieszyć się życiem, jeśli umieją się w tym pędzie zatrzymać i rozkoszować doświadczeniem, ich pismo stanie się szerokie, soczyste, okrągłe, tak jakby literki zatrzymały się, zasiadły przy suto zastawionym stole i napęczniały od spożytych pyszności. Istnieje przekonanie, że ludzie otyli maja duże poczucie humoru i są zdecydowanie pogodni. Taki też będzie właściciel „otyłych” literek.

Dla odmiany osoba ascetyczna, zgorzkniała i ponura, jest z reguły bardzo szczupła i szara. Nie ma w jej wyglądzie żadnych ozdobników, a jej ruchy są ostre nerwowe i kanciaste. Można domniemywać, że i jej pismo będzie szare, ponure i kanciaste, a litery wąskie, jakby bały się zająć na kartce więcej miejsca niż wypada. Przy czym pamiętajmy, że wąskie pismo świadczy z reguły o dużej oszczędności, powściągliwości, chłodzie, a nie o ilości centymetrów w talii. Podobnie jak pismo szerokie niekoniecznie musi być pismem osoby otyłej, ale na pewno jego autor będzie osobą pogodną i roześmianą.

To wszystko jest tylko maleńką próbką tego, co można zobaczyć w piśmie człowieka. Analiza grafologiczna jest bardzo obszerna i sięga najgłębszych tajników ludzkiej duszy. Dość powiedzieć, że na podstawie pisma możemy określić przeszłość danej osoby, jej upodobania seksualne, szczególne uzdolnienia, poziom wrażliwości, stosunek do autorytetów, umiejętność pracy w zespole. Dzięki grafologii możemy odkryć u badanego człowieka skłonność do nadużywania alkoholu, krętactwo, „lepkie ręce”, tchórzostwo, chwiejność. Bez wątpienia to ważne informacje, jeśli analizujemy pismo potencjalnego partnera na całe życie lub ewentualnego pracownika na stanowisko kasjera w banku.

Tak czy owak psychografologia jest znakomitą metodą diagnostyczną w psychologii, niezastąpioną w psychoterapii i profesjonalnym doborze kadr. Dlatego też zdobywa coraz większe uznanie i każda szanująca się firma konsultingowa korzysta z usług psychografologa, który potrafi z dużą dokładnością określić, na ile osoba ubiegająca się o przyjęcie na określone stanowisko, rzeczywiście spełni oczekiwania zleceniodawcy.

Bogusława Andrzejewska

O grafologii

Grafologia, czym nie jest a czym jest. Może warto na początek zadać sobie to pytanie, by pozbawić się złudzeń i obalić mity narosłe wokół tej dziedziny wiedzy.

Grafologia jest metodą, dzięki której możemy odczytać charakter, osobowość człowieka na podstawie jego pisma odręcznego. I już samo to stwierdzenie, przeciętnemu człowiekowi, narzuca szereg wątpliwości- dlaczego, jak to możliwe? I słusznie, bo wszystko co nam nieznane, a w tym i grafologia, brane jest pod surowy osąd i baczną obserwację.

Z moich kilkuletnich doświadczeń wynika, że w Polsce dziedzina ta jest prawie zupełnie nieznana. Stosowano ją i do tej pory skutecznie wykorzystuje, w sądach do celów porównawczych- potwierdzenia, czy na przykład podpis na testamencie jest prawdziwy, czy też chciwy członek rodziny lub fałszywy przyjaciel podrobił go w imię interesów własnych. Ale żeby na podstawie pisma odczytać charakter człowieka, a co więcej predyspozycje zawodowe, to już zabobon i czysta mistyfikacja. Niestety, tak w Polsce jest postrzegana grafologia - jako wróżenia z pisma, porównywalna z wróżeniem z ręki lub stawianiem kart Tarota, nie umniejszając tym ostatnim.

 W czym tkwi główny problem? Tak samo jak można być złym lekarzem, pedagogiem, politykiem, czy księdzem, tak samo można być złym grafologiem. I w jednym i w drugim przypadku zrobimy więcej szkody niż pożytku. Wniosek, ważny jest w sumie człowiek, fakt czy ma odpowiednie predyspozycje, wiedzę i doświadczenie do wykonywania danej profesji. Inna przyczyna tkwi w nas. Osoba, która jest trzeźwym praktykiem, by dowiedzieć się czegoś więcej na swój temat lub rozwiązać nurtujące ją problemy wybierze się do psychologa, inna zaś w takiej samej sytuacji woli odwiedzić astrologa. Preferencje zależą od nas, od sposobu spostrzegania świata – trudno przekonać pragmatyka  i racjonalistę do astrologicznych analiz, nawet wtedy gdy ma namacalne dowody w postaci werdyktu. Sama niejednokrotnie miałam podobnie sytuacje, nawiązując kontakt z firmami. W ramach prezentacji tej techniki, prezes firmy, dyrektor otrzymywał swoją analizę grafologiczną, czytał ją uważnie, niejednokrotnie się uśmiechał, dostawał rumieńców, zakrywał usta, kiwał głową. Potem było- ,, no tak, taki jestem, ale nie wierzę, że napisała to pani na podstawie mojego pisma, pewnie zrobiła, pani wywiad w firmie”.  Cóż, bywa sceptycyzm i tak daleko posunięty, że mając przed sobą dowody i fakty, to i tak im się nie ufa a szuka racjonalnych wytłumaczeń. Dlaczego?

Z jednej strony dlatego, że mało wiemy na temat grafologii, a z drugiej strony dlatego, że jesteśmy różni, tak jak niepowtarzalne jest nasze pismo odręczne. Nie ma dwóch identycznych próbek pisma, mogą być co najwyżej pisma zbliżone do siebie, ale i tak wytrawny grafolog wychwyci wszelkie niuanse i szczegóły różniące je. Każdy człowiek jest istotą wyjątkową i także jego pismo nosi w sobie ten indywidualny charakter. Dlatego też od wieków wszelkie ważne dokumenty, umowy, traktaty opatrzone były i są podpisami.

Czym więc jest grafologia, skoro nie wróżeniem z pisma. Grafologia jest testem projekcyjnym, podobnie jak test Roschach`a , czy test ,,drzewa” Jucker`a. Grafologia jest testem szczegółowym i bogatym w informacje. Opiera się na analizie symbolicznej przestrzeni. Co to znaczy? W kulturze europejskiej, od zamierzchłych czasów, funkcjonuje wspólny obraz przestrzeni, któremu podporządkowane są kierunki: gora - dół, lewo- prawo, przód-tył. Kierunki te tak mocno są zakorzenione w naszej psychice, że bardzo często, nie uświadamiając sobie tego, posługujemy się nimi mimowolnie. Każdemu z tych kierunków przypisane są określone cechy, dla przykładu góra to coś lepszego, władza, Bóg, ambicje, idee, marzenia, prawo to prawość, logika, działanie, moc, mężczyzna. Dodatkowym wzbogaceniem symbolicznego podziału przestrzeni jest trójpodział przestrzeni pisma na  podświadomość, świadomość i świadomość, którym to kolejno przypisane są: materializm i instynkty, działanie, ambicje i marzenia. To tylko ogólna,  część wiedzy, którą posługuje się grafolog, ogólna ale bardzo znacząca, bo podstawową zasadą w tworzeniu wizerunku osobowościowego jest – od ogółu do szczegółu.

Analizę rozpoczynamy od analizy sposobu wypełnienia kartki, potem badamy stopień wyrobienia pisma, jego czytelność a następnie całą gamę cech graficznych pisma takich jak: dukt, stopień łączności, nacisk, tempo, stopień usztywnienia, wielkość, szerokość i wąskość, położenie, wysokości nadlinijne i podlinijne, odstępy między słowami i wierszami, prowadzenie wiersza, marginesy, regularność, wzbogacenia, uproszczenia zaniedbanie, rysy początkowe i końcowe. Każdej z tych cech graficznych przypisane są określone cechy charakteru. Tak więc, na pozór, metoda ta wydawałaby się bardzo łatwa, ale to tylko złudzenie, bo inną, główną zasadą grafologii jest również wieloznaczność parametrów pisma, to znaczy, że poszczególne cechy pisma można tłumaczyć tylko  w zestawieniu z całością rękopisu. Tylko łączna analiza wszystkich cech graficznych daję podstawę do tworzenia wizerunku osobowościowego. Gdy w ten sposób doświadczony grafolog zabierze się do pracy to trafność jego analizy może sięgać 95%( Lüke - ,, Sztuka pisania”),  w przeciwnym razie, gdy na podstawie jednej lub kilku cech, będziemy wydawać werdykt o charakterze osoby badanej,  grafologia może stać się tylko zabawą, albo- co gorzej, niebezpiecznym narzędziem  w rękach pseudografologów. Próbkę pisma sporządza się według określonego standardu, ważne by nie brakowało w niej podpisu, tylko wtedy mamy pełne dane do wykonania analizy grafologicznej.

Praca grafologa wymaga cierpliwości, dokładności, bywa żmudna, ale również pasjonująca. To tak jak rozwiązywać krzyżówkę, czy grać w szachy, wymaga zdolności analitycznych, ale również logicznego myślenia by poszczególne elementy połączyć w spójną całość. Wymaga doświadczenia życiowego i zmysłu intuicji, tak by ni stąd ni zowąd, doznać przekonania- ,,aha, to tak”, wymaga również empatii i wrażliwości, bo grafolog powinien opisywać a nie wartościować cechy.

W tym momencie rodzi się kolejne pytanie- jak wiele można wyczytać na podstawie badania grafologicznego. Ludzie zadają różne pytania, często wymagające wręcz jasnowidzenia. Wprawdzie Rafał Schermann potrafił na podstawie pisma wnioskować czy ktoś jest potencjalnym samobójcą, czy jest złodziejem lub zbrodniarzem, jakie ma plany- czy projektuje na przykład podróż morską, jakie ma hobby, zawód, ale był on grafologiem o wyjątkowych zdolnościach  jasnowidzenia. Nie wymagajmy więc by każdy grafolog posiadał zdolności paranormalne. Na podstawie dogłębnej analizy, która  z reguły wymaga kilka rzetelnych godzin pracy i niesamowitej koncentracji, można dokonać  wnioskowania odnośnie funkcjonowania całej osobowości.

Po pierwsze można zbadać jakie dana osoba ma zdolności intelektualne i duchowe: kreatywność, inicjatywa, logika, sposób myślenia, zdolności analityczne, myślenie formalne i konstruktywne, zdolności kombinacyjne, zdolności do zarządzania, krytycyzm, dar obserwacji, rozwaga, bezmyślność, indywidualizm, inteligencja,  horyzonty myślenia, szczególne uzdolnienia- literackie, artystyczne, techniczne.

Po drugie można wnioskować na temat siły woli piszącego: zapał do pracy, wytrwałość i wytrzymałość, upór i konsekwencja, siła przebicia, samodyscyplina, zamiłowanie do porządku, stopień organizacji, dokładność, pracowitość, stałość i zmienność, umiejętność podejmowania decyzji, opanowanie, zdecydowanie.

Po trzecie można określić obszar ,,ja”: samoocena, poczucie własnej wartości, egoizm, próżność, ambicje, potrzeba ochrony i wsparcia, pewność siebie, skłonność do autokreacji i imponowania.

Po czwarte można opiniować odnośnie obszaru uczuć i emocji: wrażliwość, zdolność przeżywania, oschłość, empatia, zmienność nastrojów, uleganie wpływom, spontaniczność, żywiołowość, optymizm, pesymizm, skłonność do depresji, impulsywność i porywczość, wybuchowość, nerwowość, stopień kontroli emocji.

Po piąte można zbadać obszar witalny: poziom energii życiowej, podatność na zmęczenie, poziom libido, wygodnictwo i lenistwo, materializm, odporność psychiczna, praktyczność i pragmatyzm.

Po szóste można wnioskować na temat relacji z otoczeniem osoby badanej: otwartość, komunikatywność, talenty dyplomatyczne, elokwencja, szczerość, skrytość, adaptacja, altruizm, towarzyskość, lojalność, odpowiedzialność, rezerwa, dystans, dar przekonywania, punktualność, sposób zachowania- naturalny czy sztywny.

Po siódme z kolei można określić  zachowanie  w działaniu: śmiałość, przedsiębiorczość, zaradność, aktywność, dynamizm, entuzjazm, zaangażowanie, sumienność, odwaga, formalizm, lękliwość, sposób działania- szybki czy powolny.

Oczywiście w powyższych obszarach osobowości zostały wymienione  tylko niektóre cechy, ale to i tak daje ogólny pogląd na to, że możliwości grafologii są olbrzymie. Często w swojej pracy słyszałam wypowiedzi,, nie sądziłam, że może pani tak wiele na mój temat napisać, to bardzo dużo”.

Skoro tak wiele można, dzięki grafologii, uzyskać informacji na temat człowieka to rodzi się pytanie po co? Goethe pisał ,, Największym szczęściem dzieci tej ziemi jest... Osobowość”. Każdy z nas ma niepowtarzalną osobowość, często ukryte, drzemiące talenty, które tylko czekają by dać im oddychać i żyć. Co z nimi zrobimy zależy tylko od nas- czy pozwolimy im by uschły, czy też damy im szansę i dzięki temu  nadamy swemu życiu barwy, znaczenia i sensu. Czy też , z powodu lenistwa lub lęku będziemy wykonywać pracę, która nie daje nam zadowolenia a przynosi jedynie udrękę i cierpienie. Spotykam się również z tym, że niektórzy tak przywykli do swoich talentów, że nawet ich nie zauważają i traktują jako coś normalnego, a szamocą się i gryzą, bo moda akurat jest na taką a nie inną pracę. No cóż, można i tak. Tylko po jakimś czasie, przypłaci się to zdrowiem, stresem i poczuciem niepełnego życia.

Zmierzam do tego, że grafologia może być doskonałym narzędziem w przypadku wyboru szkoły, studiów, przyszłego zawodu. Może pomóc młodemu człowiekowi uzmysłowić sobie swoje wyjątkowe predyspozycje, a zdezorientowanym rodzicom uświadomić, że nie zawsze zawód, który wybrali dla swojego dziecka, dla niego będzie właściwy i w przyszłości przyniesie mu zadowolenie.

Grafologia znajduje też zastosowanie w szeroko rozumianym zarządzaniu zasobami ludzkimi. Szczególnie przydatna jest w procesie rekrutacji i selekcji kandydatów na dane stanowisko pracy. Dobrze jest gdy kandydat, oprócz przygotowania merytorycznego, posiada również  odpowiednią osobowość, w dużym stopniu, korelującą z tym stanowiskiem. Dobrze jest o tym pamiętać również przy awansach w firmie, bo przypadkiem danej osobie możemy uczynić krzywdę a nie nagrodzić za dobrą pracę- nie każdy potrafi kierować i zarządzać ludźmi, niektórzy po prosu lubią być sterowani i kierowani przez innych. Dodatkowo wysuwa się tu następny problem- motywacja. Warto znać osobowość pracownika by wiedzieć, czy dla niego bodźcem motywacyjnym będzie wspomniany wyżej awans, czy też bardziej zadowolą go bodźce materialne, finansowe, czy chociażby pochwała, uznanie i szacunek okazany za dobrze wykonana pracę. W przypadku szkoleń nasuwa się inna kwestia- nie wszystkie cechy osobowości można ,,przeszkolić”, niektóre są integralną częścią osobowości i trudno jest je zmienić, warto o tym pamiętać zanim hurtem wyślemy grupę pracowników na szkolenie. Grafologia może być pomocna w doborze pracowników  do pracy  w zespole, dobrze jest wiedzieć, czy przypadkiem nie wybieramy kilku przywódców, dobrze jest wiedzieć, czy ktoś preferuje pracę  indywidualną czy zespołową. Dzięki tej metodzie możemy również określić jaki jest poziom odporności na stres danej osoby i jak zachowuje się ona w warunkach stresogennych. Są tu zasygnalizowane tylko niektóre obszary gdzie grafologię można zastosować, z korzyścią obopólną - dla firmy i pracownika.

Z pewnością rodzi się pytanie jakie były początki grafologii, jej dzieje i rozwój. To dość długa historia. Warto jednak zaznaczyć, że największy wkład w jej rozwój mieli Francuzi a zwłaszcza J.H. Michoń, który uważany jest za ojca grafologii i prekursora tak zwanej szkoły francuskiej, a zarazem światowej. Nic więc dziwnego, że we Francji grafologia zyskała status akademicki na Sorbonie, w 1925 roku i jest wykładana na wyższych uczelniach. Francuzi i Niemcy szczególnie cenią sobie grafologię. We Francji podania o pracę pisane są odręcznie, a duże, znaczące firmy zatrudniają grafologów. W Polsce nauka ta nie jest tak dobrze znana i popularna, a w podręcznikach doradztwa personalnego poświęca się jej niewiele uwagi traktując jako dziedzinę z pogranicza magii.

Najwyższy czas by zmienić tą sytuację i jasno powiedzieć, że do wykonania analizy grafologicznej czarnego kota, kuli i magicznych znaków nie używa się.

Pocieszające jest to, że to osoby, które czytają moje analizy mówią:  ,,niesamowite, skąd to pani wie”, to dobrze rokuje na przyszłość!

                                                        Małgorzata Brenk 

                                                        www.brenk.com.pl

                                                        e- mail graf@brenk.com.pl